- jakoś wlecze się ten czas
i słońce jakieś blade
gdzieś się podział jego blask.
A chmury jakieś ciemne
i błękit nieba nie ten,
- smuteczki moje codzienne
o istnieniu dają znać.
Ku swojemu przeznaczeniu,
pośród życia niepowodzeń
szare,smutne dni
snują się po swojej drodze.
Choć wędrują wciąż do przodu
- jednak wlecze się ten czas
a smuteczki moje ciągle
o istnieniu dają znać.
Savin
