Gdy blask świtu , mgły nocy rozprasza,
i nas wszystkich światłością swej mocy otacza,
to życie jest piękne, niech wiatr niesie wieści,
i to co kochasz to w sercu się mieści...
Te łąki zielone pięknie ukwiecone,
i wzgórza wysokie w niebiosa zwrócone.
Morza i rzeki i piękno strumieni,
to co zrodzi ziemia i w słońcu się mieni.
Wielkie bujne lasy bogate w jagody,
i jedno źdźbło trawy, to też część przyrody...
Ona nas używi i pięknem otoczy,
zaspokoi łaknienie i ucieszy oczy.
I tylko wystarczy ją kochać szczerze,
zawsze w całości jej istnienia mierze.
Ukochaj jej piękno, jej formę stateczną,
by stała się częścią Ciebie, dała radość wieczną.
Pokochaj ją szczerze i jej poczynania,
byś stał się jej częścią, częścią jej kochania...
Savin
