Przy tobie

Przy tobie już o poranku dzień staje się pochmurny i szary,
darujesz mi smutek, deszcze i burze,
a ja.... tak nie chcę już dłużej...

Chcę się uśmiechać, i cieszyć się życiem,
nad sobą mieć niebo pogodne,
chcę by poranki i dni wszystkie smutne
odeszły bezpowrotnie...

Choć czasem się starasz muszę to przyznać,
lecz potem zmieniasz to wszystko  w szarość
i znowu deszcze, i znowu burze,
a słońca ciągle tak mało...

A szkoda życia na szarość i smutki,
na dni niepogodne, bezbarwne,
gdy czekam z tęsknotą na słońca promienie,
ty ciągle mnie smucisz bezkarnie.

Przy tobie już o poranku dzień staje się pochmurny i szary..

 Savin

Foto: pixabay

Łzy tęsknoty

Pomiędzy łzą a łzą, przez chwile świeci słońce,
potem znowu łzy jak deszcz i serce tak bardzo tęskniące. Ani to poskarżyć się komu, ani mieć żal do całego świata, cokolwiek by  nie uczynić to i tak nie wrócą tamte, tak szczęśliwe lata. 

Dom był  wtedy pełen śmiechu dzieci i zdawało się, że mimo deszczu słońce ciągle świeci. W sercu mieszkała miłość i pogodna  wiosna, dusza była szczęśliwa i taka radosna. Dom tętnił życiem, smutek mało kiedy gościł - to były piękne lata i pełne miłości.

Minął czas, zabłysnął siwy włos na skroni, jedna jesień drugą jesień goni, dom opustoszał, pustka pozostała, czas i odległość wszystkich rozdzieliła, smutek i tęsknota w domu zawitała. Ile  jeszcze tych jesieni zostało, ile tęsknoty i smutku, spełnienia marzeń było tak mało, a wiosna trwała za krótko.

Jak zawrócić ten czas i sprawić, by to szczęście znowu zawitało, by dusza i serce z radości zadrżało. By dom tętnił życiem, był pełen miłosci ...czy taka wiosna jeszcze kiedyś zagości? 

Savin

foto: net